نقش توسعه در امنیت از دیدگاه آیات قرآنی و اسلام

در فرهنگ قرآن، امنیت از یک مفهوم وسیع ودربرگیرنده، متوازن وعمیقی برخوردار است که شامل تمام حوزه های زندگی انسان(مادی ومعنوی، فردی واجتماعی، داخلی وخارجی، سیاسی واقتصادی) می شود. دین اسلام، امنیت و آرامش فردی واجتماعی را بر پایه واساس استواری پی ریزی نموده و از آرامش وجدان ودرون افراد آغاز می نماید. فرد در ساختمان جامعه بعنوان اساس وسنگ زیرین آن است. از این رو، افراد جامعه اگر وجدان وروح وروانشان از آرامش کامل برخوردار بوده وروحاً دلهره ونگرانی نداشته باشند امکان تلاش و فعالیت در جهت ایجاد وارتقای امنیت فردی و اجتماعی وجود دارد، ولی اگر وجدان افراد از ارامش و آسایش لازم، محروم بوده وانسان از نظر روحی وروانی نگرانی داشته وپناهگاهی نداشته باشد امنیت و آرامش فردی- اجتماعی در چنین محیطی وجود نخواهد داشت. روش مورد استفاده در این پژوهش، روش توصیفی  استباطی است و برای گردآوری اطلاعات از روشهای کتابخانه ای استفاده شده است. بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت که برای ایجاد امنیت وپاسداری از حریم جامعه، اندیشه وانگیزه های ذاتی به تنهایی کفایت نمی کند بلکه نیازمند قانون است، چون انسان هر چند که به حسب فطرتش اجتماعی است ودر اولین اجتماع خود امت واحدی بود ولی از آن جا که فطرتاً به سوی اختصاص منافع به خود حرکت می کنند با منافع دیگران تضاد پیدا می کند واز این جا لازم است که قانون را پدید آورد تا حدود جلب منافع را مشخص سازد واز درگیری پیشگیری نماید؛ بدیهی است نظام اسلامی وظیفه دارد که با انجام بهینه وظائف محوله و با برنامه ریزی های صحیح و وضع قوانین تشویقی و تنبیهی، زمینه های لازم تحقق راهکارهای فوق را فراهم نماید. همچنین از نتایج این پژوهش می توان به این موارد اشاره کرد: محور قرار دادن و تحقق شعار اساسی اسلامی یعنی سلام در روابط فردی و اجتماعی و حتی بین المللی، توجه به فریضه ایمانی امربه معروف ونهی از منکر، پندگیری از فرامین قرانی وروایی در جلوگیری از رفتار های غیرمؤمنانه وامنیت ستیز ومواردی از این قبیل. کلید واژهها